“Соотон халтар дүйвээнээр” буюу шуугианд амилагч А.Отгонбаатар

“Сохор нохой чимээгээр, соотон халтар дүйвээнээр” гэж ямар нэгэн үйлийн учрыг ололгүй бусдыг аялдан дагах, муу сайныг ялгах мэдлэг чадваргүй, салхины аясаар даган намирах гэсэн санаа бүхий хэлц. Монгол хэлний баялаг үгийн санд энэ байтугай л юмсыг төлөөлүүлэх үг бий.
Цөөнгүй хүн нэг талдаа асуудлыг яг үнэн, шударга хэлж буй мэт олон нийтэд харагдуулж нөгөө талд “ашгүй нэг дуугарах сэдэв олдлоо” гэх аятай авирлах болжээ. Үүнийг нь эрх баригчид, асуудал таригчид ашигтайгаар эргүүлээд ч сурчихсан бололтой. “Асуудлыг асуудлаар намжаах” гэж түмний дунд зүгээр ч нэг үг тараагүй. Эргэн сануулах үйл явдал нэлээд их учраас ганц нэгхэн жишээг л дурдъя.
Талбай дээр углааш, халаадтай гарч ирээд ард түмнийг уриалав. Түүнийг ч дагалдан ард түмэн хэдэн зуугаараа жагсаж аваад тухайн үеийн ерөнхий сайдыг унагаасан. (Ашгүй дэргэдүүр нь хүн сэм зөрж өнгөрөхийг чагнаад учир зүггүй хуцав. Яг ийм халтар нохой гэрийн хаяанд нэг л хуцахад адилхан соотон ноход шуугилддаг билээ) Гэтэл эдгээр соотон халтрыг хэн нэгэн өөрийнхөө ашигтай үйлд зориулан суллахдаа суллаж, уяаг нь чангалахдаа чангалж байдаг аж.

Дээр дурдсанчлан тэдгээрийн төлөөлөгч нь А.Отгонбаатар. Улс төрийн нам эвслийн харьяалалгүй болсон түүнийг хэрхэн хөрөнгөжсөн, хэнд хамааралтай тухай мэдээ хаа сайгүй бий. Чухам сүүлийн үед нэлээд асуудлыг уриалан толгойлж энд, тэндгүй бүртэлзэж яваа нэгэн. Түүнийг дагалдах олон ч хүн бий юм билээ.
2022 онд талбайг тойрон гороолж, “УИХ-ын гишүүнийг 200 болгоё” гэж орилж явсан хүн шүү  дээ. Тэгээд бүр “би МАН, АН алийнх нь ч цүнхийг бариад улс төрд орчхож чадна, гэхдээ тэгэхгүй” гэж байлаа. Харин өнөөдөр бид 126 гишүүнтэй, улсын төсвийн урсгал зардал гэж утгаа алдаж байгаа. 

Саяхан даа, замын хашлагыг боржин чулуугаар сольж хотын замыг энд тэндгүй хуулж, хийхдээ хийж, самрахдаа самарч байсан үе. Мөн тэр үед Боловсролын сайд нэгэн санаа олж түүнийгээ хэрэгжүүлснээр салбартаа шинэчлэлт хийх гэж оролдож байв. Түүнийг нь анзаарсан нэг хүн өнөөх л сурсан зангаараа гарч ирээд “өндөгдөөд” авав. Мэдээж түүнийг дагаад л бусад нь ашгүй ажилтай боллоо, дуугарах юм гараад ирлээ гэх шиг шуугилдана шүү дээ.

Хэдхэн хоногийн өмнө цахилгааны үнэ тарифын тухай асуудал хөндөгдлөө. Төдийгөөс өдий хүртэл нам жим хийх ажилгүй сууж байсан өнөөх “соотон халтрууд” гэнэт нүд нь сэргэж, хэл амаа билүүдсээр сүрийг үзүүлэн төв талбай дээр гарч ирлээ. Тэгээд л ойр хавийнхаа нэгнийг даллаж, нэгдэхийг уриалж байлаа. Энэ үйлдлийг харахад эсэргүүцэх асуудал мөн ч гэлээ дуулиан шуугианаар амь зуудаг хэдэн хүнийг л хөөрөгдсөн хэрэг болоод өнгөрдөг, тэгээд асуудлыг мартдаг хэв маяг бараг тогтох нь ээ.

Нэр дурдсан А.Отгонбаатар ч бус өөр олон хүн, нэгдэл, Төрийн бус байгууллага бий. Чухам эрхэлсэн ажил нь тодорхойгүй, хэрхэн хөрөнгөжсөн нь мэдэгдэхгүй хэдэн нөхөд улсын хөгжилд ганц ч дусал нэмэлгүйгээр ямар нэгэн дуулиан гарахыг хүлээгээд л хэвтэж байдаг гэсэн үг шүү дээ. Тэгээд өчүүхэн л дуу чимээ гарвал дуу дуугаа авалцан, “хуцаж” гарна. Зөв ч бай, буруу ч бай. Амнаасаа унагадаг үг нь харин “Ард түмэн” гэж эхэлнэ. “Хэцүү байна шүү  дээ, ард түмэн үнэхээр хэцүү байна. Бид тэмцэх ёстой, тэмцэхгүй бол мөхнө” гэж л ярьдаг. Энэ үгээ харин ч нэг сайн цээжилсэн байгаа юм.

Гэхдээ ард түмэн тийм ч тэнэг биш. Одоо тэдгээр “соотон халтруудыг” тоохоо ч больсон шүү дээ. Уриа лоозон, туг далбаа баахныг хэвлүүлж, жигдэрч аваад л талбай дээр гараад ирнэ. Санхүүжилт олдож л байна. Сохор нохой ч бай, соотон халтар ч бай тэдэнд бас эзэн гэж байх шиг байгаа юм. Харин жалганы цаанаас дуугаа авалцан “хуцалдах соотон халтруудыг” иргэд жаахан зайнаас ажиглаж байна. Заавал эдгээрийг хөөргөчихгүйхэн шиг гэрт ороод асуудал, шийдлээ ярилцаж болох л байх. Эд нартай, эд наргүй ард түмэн хэлэх юмаа хэлж, хөдлөх үедээ хөдлөх л учиртай.